ΜΙΚΡΟ ΛΕΥΚΟ ΚΟΧΥΛΙ (Κατερίνα Χλωροκώστα) / Βιβλιοπαρουσίαση

Share

mikro-lefko-koxyli

ΜΙΚΡΟ ΛΕΥΚΟ ΚΟΧΥΛΙ

ΜΙΚΡΟ ΛΕΥΚΟ ΚΟΧΥΛΙ (Κατερίνα Χλωροκώστα)Τίτλος: Μικρό λευκό κοχύλι
Συγγραφέας: Κατερίνα Χλωροκώστα
Εκδόσεις: Γαβριηλίδης
Είδος βιβλίου: Νουβέλα
Σελίδες: 120
Έτος έκδοσης: 2015

Περίληψη από το οπισθόφυλλο:
Η ιστορία μιας μαμάς και της κόρης της. Ένας εσωτερικός μονόλογος μιας αγωνιώδους διαδρομής. Η προσπάθεια επαφής με ένα παιδί που χάθηκε για πάντα. Η μαμά της Στέλλας κάνει ένα μακρύ εσωτερικό ταξίδι, αναλύοντας την ίδια και τη στάση της απέναντι στη ζωή της και στον μητρικό της ρόλο. Μέσα από ενοχές, θλίψη, σκληρό πόνο και απόγνωση, βρίσκει επιτέλους τις απαντήσεις που ζητά. Η θλίψη δεν θα σβηστεί ποτέ και το ξέρει, μα μιλώντας στο νεκρό παιδί της, βρίσκει εσωτερική γαλήνη και ουσιαστικά μας δείχνει τον δρόμο, επενδύοντας στην απλότητα των σχέσεων. Στην απλότητα της ίδιας της ζωής. Μια σκληρή ιστορία με επίκεντρο την ουσία των ανθρώπινων σχέσεων και την αντίσταση στην περιπλοκότητα της καθημερινότητας.

Η άποψή μου:
Τι να πει κανείς γι’ αυτό το βιβλίο…; Ειλικρινά, σκέφτηκα πολλές φορές αν πρέπει να γράψω την άποψή μου για το “Μικρό λευκό κοχύλι”… Δεν είμαι σίγουρη αν μπορώ να αποτυπώσω αυτά ακριβώς που νιώθω! Θα κάνω όμως μια προσπάθεια, γιατί αξίζει στ’ αλήθεια να διαδοθεί η φήμη αυτού του μικρού θησαυρού! Θα ξεκινήσω λέγοντας το εξής: Βλέποντας κανείς το μέγεθος και τον όγκο του μικροσκοπικού αυτού βιβλίου, το πρώτο πράγμα που ίσως έρχεται στο μυαλό του, είναι να το βάλει μέσα στην τσάντα του και να το διαβάσει σε μόλις μια από τις επισκέψεις του στην παραλία! Ιδίως αυτήν την εποχή που οι παραλίες έχουν αρχίσει να γεμίζουν όλο και περισσότερο… Αυτή η κίνηση λοιπόν, θα είναι το χειρότερο που θα μπορούσε να κάνει! Το ‘Μικρό λευκό κοχύλι”, παρά τον τίτλο του, δεν είναι ένα βιβλίο παραλίας! Δε συνηθίζω να εκφράζω γνώμη σχετικά με το πού αρέσκεται καθένας να διαβάζει, όμως, όσον αφορά το συγκεκριμένο βιβλίο, νιώθω πως πρέπει να πω ένα έντονο “ΟΧΙ” σχετικά με την ανάγνωση στην παραλία!

Είναι δύσκολο, ως και ακατόρθωτο θα έλεγα, να τελειώσει ο αναγνώστης αυτήν τη νουβέλα δίχως να ξεσπάσει σε κλάματα! Ο τρόπος με τον οποίο η συγγραφέας παρουσιάζει τη σχέση μητέρας και κόρης, πριν αλλά και μετά το θάνατο της δεύτερης, είναι κάτι που σίγουρα δε θα αφήσει κανέναν αναγνώστη ασυγκίνητο! Μέσα στις σελίδες αυτού του βιβλίου, αναγνωρίζει κανείς τον εαυτό του, είτε στο ρόλο της μητέρας, είτε σε αυτόν της κόρης! Προβάλλεται μια κοινή, ελληνική οικογένεια, με την καθημερινότητά της, τα προβλήματα και τις εντάσεις της, την αλληλεπίδραση των μελών της, κι όλα αυτά ώσπου… Ώσπου η συγγραφέας αποφασίζει να δοκιμάσει την αγωνία και τις αντοχές του αναγνώστη! Ώσπου η πλοκή αρχίζει να παρουσιάζει τη μια κορύφωση έπειτα από την άλλη! Ώσπου να μην περνά καν από το μυαλό του αναγνώστη η ιδέα να αφήσει, έστω για λίγο, στην άκρη το βιβλίο!

Από ένα σημείο κι έπειτα, οι καταστάσεις γίνονται τόσο περίπλοκες κι αγωνιώδεις, που η συναισθηματική φόρτιση είναι πια το τελευταίο που απασχολεί τον αναγνώστη! Ακόμη και η μικρή παύση που χρειάζεται να κάνει για να σκουπίσει τα μάτια του, φαντάζει ενοχλητική! Έτσι ένιωθα τη στιγμή που διάβαζα το συγκεκριμένο βιβλίο! Δε με ένοιαζε που έκλαιγα… Δε με ενδιέφερε που τρανταζόμουν ολόκληρη από τους λυγμούς! Σημασία είχε μόνο να φτάσω στο τέλος! Να ψάξω μέσα στις αράδες του εκείνη την παράγραφο, εκείνη τη φράση ή τη λέξη που θα με οδηγούσε στην κάθαρση! Όπως στις αρχαίες τραγωδίες! Γιατί το “Μικρό λευκό κοχύλι” μοιάζει στ’ αλήθεια με αρχαιοελληνική τραγωδία! Γεμάτο τραγικά πρόσωπα που αγνοούν σημαντικές αλήθειες! Αλήθειες που, αν είχαν ομολογήσει απ’ την αρχή, πολλά πράγματα θα είχαν έρθει διαφορετικά!

Το βιβλίο έχει ομοδιηγητικό χαρακτήρα. Η κεντρική ηρωίδα, η μητέρα της Στέλλας, είναι αυτή που αφηγείται και ξεδιπλώνει την ιστορία εμπρός στον αναγνώστη. Παράλληλα, μέσα στη δική της αφήγηση, παρεμβάλλονται αποσπάσματα από το ημερολόγιο της Στέλλας, ή ίσως σκέψεις της. Δεν είναι απόλυτα ξεκάθαρο… Έτσι γνωρίζει κανείς τα γεγονότα και από τις δυο πλευρές, κάτι που οδηγεί φυσικά τον αναγνώστη στο να σχηματίσει δική του γνώμη και να βγάλει τα προσωπικά του συμπεράσματα!
Θα πρότεινα αυτό το βιβλίο σε όλους τους γονείς, δίνοντας μια συμβουλή!: Θα ήταν στ’ αλήθεια πολύ ωφέλιμο να το διάβαζαν προτού να μεγαλώσουν αρκετά τα παιδιά τους και να ανοίξουν πια τα φτερά τους μόνα! Αυτή η νουβέλα είναι πραγματικά, όπως είπα και στην αρχή, ένας μικρός θησαυρός! Θα είναι κρίμα να προσφέρει στον αναγνώστη τα δώρα της, όταν δε θα μπορεί πια να τα αξιοποιήσει! Το προτείνω επίσης και σε παιδιά που διανύουν την ηλικία της εφηβείας, γιατί θεωρώ πως από την ιστορία της Στέλλας και της μητέρας της, θα μάθουν πολλά πράγματα και θα καταφέρουν να δουν με άλλα μάτια ακόμη περισσότερα! Λόγω του ότι οι κεντρικοί χαρακτήρες του βιβλίου είναι μια μητέρα και η κόρη της, πιθανόν οι γυναίκες αναγνώστριες να ταυτιστούν ευκολότερα με τις ηρωίδες! Παρ’ όλα αυτά, αξίζει να διαβαστεί από τον καθένα! Πιστέψτε με, θα σας φορτίσει πολύ συναισθηματικά, όμως τελικά θα σας αποζημιώσει και θα βγείτε, αναμφίβολα, κερδισμένοι απ’ αυτό το ταξίδι!

Απόσπασμα από το βιβλίο:
“Η εφηβεία σου ήρθε απλώς για να μου δείξει ξεκάθαρα ότι σε είχα χάσει καιρό πριν… Τότε που αντί να βάζω θεμέλια, φώναζα, διέταζα, απαιτούσα και δεν είχα χρόνο. Τώρα όλα τα ξέρω. Ξέρω πως όταν ήσουν μικρή σε τραβούσα από το μαλλί και το θέμα τελείωνε εκεί. Στα δεκαπέντε σου ήσουν πιο δυνατή από εμένα και δεν μπορούσα να σε συνετίσω πια με τον ίδιο τρόπο… Αλλά, άλλον τρόπο δεν είχα! Δεν είχα φροντίσει, Στέλλα, να βρω το σωστό τρόπο χρόνια πριν. Βάσεις, αγάπη μου. Δεν είχα βάλει τις σωστές βάσεις και το πλήρωσες εσύ. Πλήρωσα κι εγώ αλλά εσύ, εσύ καρδιά μου πολύτιμη, εσύ το πλήρωσες πολύ ακριβά! Ήμουν τόσο κακή μαμά; Ω, ναι! Ήμουν. Γι’ αυτό και δεν είδα τα σημάδια. Γιατί ήμουν κακή! Κακή μαμά. Έτσι νιώθω, αγάπη μου. Κακή μαμά για εσένα.”

Θέλω να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου τη συγγραφέα αυτού του βιβλίου, την κυρία Κατερίνα Χλωροκώστα, για τις υπέροχες στιγμές που μου χάρισε! Αν και είναι το πρώτο της δημιούργημα, καταφέρνει να συγκινήσει βαθύτατα με τον τρόπο που χειρίζεται τη γλώσσα! Χιλιάδες, μυριάδες συγχαρητήρια αξίζουν σε αυτήν τη γυναίκα, που έπιασε στα χέρια της ένα τόσο λεπτό θέμα, και κατάφερε να το χειριστεί με τόση μαεστρία, ώστε να βγει αυτό το εξαιρετικό αποτέλεσμα! Εύγε! Ευχή μου είναι το “Μικρό λευκό κοχύλι” να κατακτήσει τις καρδιές των αναγνωστών και να τιμηθεί κάποτε όπως του αξίζει!

της Χριστίνας Σαρρή

Χριστίνα Σαρρή

Η Χριστίνα Σαρρή γεννήθηκε στη Φλώρινα τον Αύγουστο του 1999. Λόγω του επαγγέλματος του πατέρα της, ο οποίος ήταν στρατιωτικός, ταξίδεψε κι έζησε σε πολλές περιοχές της Ελλάδας κατά τη διάρκεια των παιδικών της χρόνων. Ξεκίνησε να γράφει από πολύ μικρή ηλικία. Γράφει κυρίως ποίηση, διηγήματα και μυθιστορήματα, ενώ ταυτόχρονα παρακολουθεί διαδικτυακά μαθήματα δημιουργικής γραφής. Το 2016 κέρδισε Α΄ βραβείο διηγήματος στον 8ο Πανελλήνιο Σχολικό Λογοτεχνικό Διαγωνισμό του Μορφωτικού Ομίλου Πετρούπολης. Το πρώτο της μυθιστόρημα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Εντύποις» με τίτλο «Τελικά κέρδισα το στοίχημα;».

Άρθρα

Κατηγορία: ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΒΙΒΛΙΩΝ & ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Tags: , , , , ,

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *