ΟΛΟ ΤΟ ΦΩΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ (Anthony Doerr) / Βιβλιοπρόταση

Share

ΟΛΟ ΤΟ ΦΩΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ (Anthony Doerr)

ΟΛΟ ΤΟ ΦΩΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ

ΟΛΟ ΤΟ ΦΩΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ (Anthony Doerr) Το βιβλίο τυλίγεται γύρω από τη ζωή δύο ανθρώπων που ήταν τόσο μακριά κι όμως κατάφεραν, με φόντο τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο, να συναντηθούν.

Η Μαρί Λορ Λεμπλάν, τυφλή από τα έξι της, ζει στο Παρίσι, μαζί με τον πατέρα τους, που είναι κλειθροποιός στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας. Τον Ιούνιο του 1940, όταν οι Γερμανοί εισβάλλουν στο Παρίσι, η Μαρι Λορ και ο πατέρας της καταφεύγουν στο Σαιν Μαλό μαζί με ένα μυστικό.

Ο Βέρνερ Πφέννιχ ζει στο ορφανοτροφείο του Τσοφελλράιν της Γερμανίας, χιλιόμετρα μακριά από το Παρίσι. Το ταλέντο του στην επισκευή των ραδιοφώνων, τον στέλνει σε μια από τις καλύτερες στρατιωτικές ακαδημίες και, τελικά, στον πόλεμο.

Είναι σπάνιο ένα βιβλίο για τον Β’ Παγκόσμιο πόλεμο να προσεγγίζει τη γερμανική πλευρά με ευαισθησία, κι όμως ο Doerr επιλέγει να δείξει ότι οι πόλεμοι δεν έχουν νικητές. Μέσα στις φρικαλεότητες της γερμανικής στρατιωτικής εκπαίδευσης, οι χαρακτήρες που επιλέγει ο συγγραφέας, είναι χαρακτήρες παρασυρμένοι από την εποχή τους και άτομα που επέλεξαν, έστω και την τελευταία στιγμή, να αντισταθούν. Ο επίλογος ακολουθεί την ηθική και οικονομική πτώση τόσο της μίας, όσο και της άλλης πλευράς.

Βαθιά αντιπολεμική και ανθρωπιστική, η ιστορία του Doerr, αποκαλύπτει την ανθρώπινη τραγωδία ως κοινό χαρακτηριστικό νικητών και χαμένων. Τα τραύματα που άφησε ο πιο βάρβαρος πόλεμος της ιστορίας, όλα αυτά που θα μπορούσαν να είναι, αλλά γκρεμίστηκαν μέσα στη δίνη του μίσους, είναι ο πυρήνας του βιβλίου για να δείξει πως οι ανθρώπινες ζωές πρέπει να συναντιούνται για το καλό και για να δουν όσο μπορούν, “πριν τα μάτια κλείσουν για πάντα”. Το φως που δε μπορούμε να δούμε είναι όλο το φως που ο πόλεμος στέρησε, μέσα από την τραγική πορεία της ζωής των ανθρώπων που τον έζησαν, στο ένα ή στο άλλο μέτωπο. O Doerr καταφέρνει με τις περιγραφές του, να χτίσει έναν όμορφο καμβά, γεμάτο χρώματα, για μια από τις πιο μαύρες σελίδες της σύγχρονης ιστορίας.

Το βιβλίο τιμήθηκε με τα βραβεία Pulitzer και Carnegie το 2015.

της Μαρίας Παπαδόσηφου

Κατηγορία: ΚΡΙΤΙΚΕΣ ΒΙΒΛΙΩΝ & ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Tags: , , , , ,

Comments (1)

Trackback URL | Comments RSS Feed

  1. Ο/Η Ελευθερία Πανταζοπούλου λέει:

    Φανταστικό

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *